Μερικές φορές, όταν αναμειγνύουμε κάποια υλικά με νερό, δημιουργούνται μείγματα που φαίνονται σαν ένα υλικό (δηλαδή σαν να είναι μόνο νερό). Το ίδιο μπορεί να συμβεί και όταν αναμειγνύουμε υλικά με άλλα υγρά, όπως με οινόπνευμα ή με βενζίνη. Τα μείγματα αυτά τα λέμε διαλύματα. Αν ρίξουμε σε ένα ποτήρι νερό μια κουταλιά ζάχαρη και ανακατέψουμε καλά, ύστερα από λίγα λεπτά φαίνεται σαν να είναι «καθαρό» νερό και όχι διάλυμα ζάχαρης στο νερό. Αν όμως δοκιμάσουμε αυτό το «νερό», έχει γλυκιά γεύση.
(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο της Μελέτης Περιβάλλοντος της Δ' τάξης.)
Έπειτα ο μαθητής διηγήθηκε αυτό που κατάλαβε στο πρώτο παιδί που μπήκε μέσα. Μόλις τελείωσε έκατσε στη θέση του και μπήκε άλλο παιδί, στο οποίο διηγήθηκε αυτό που κατάλαβε το πρώτο παιδί. Έτσι σιγά σιγά μπήκαν στην τάξη όλα τα παιδιά, τα οποία άκουγαν την ιστορία του αμέσως προηγούμενου (οι υπόλοιποι συμμαθητές τους ήταν όσο πιο ήσυχοι μπορούσαν και δεν παρέμβαιναν). Το τελευταίο παιδί που μπήκε και άκουσε την ιστορία ήταν αυτό που είπε σε όλη την τάξη δυνατά αυτό που άκουσε.
Και είχε ακούσει:
Όταν πίνουμε νερό το γεμίζουμε με βενζίνη...........!!!
Βέβαια το τι γέλιο επακολούθησε μπορείτε να το φανταστείτε. Όταν ηρέμησαν, κάναμε συζήτηση για το τι ήταν αυτό που κατά τη γνώμη τους δημιούργησε όλη αυτή την παρανόηση και πόσες φορές τους έχει συμβεί να τσακωθούν, επειδή δεν κατάλαβαν ή δεν άκουσαν καλά.
Συμφωνήσαμε πως από εδώ και πέρα θα είμαστε πιο προσεχτικοί, θα ξαναρωτάμε αν δεν καταλάβαμε κάτι και πρώτα θα συζητάμε και μετά "αν χρειαστεί" θα τσακωθούμε.